Zelfhaat: https://youtu.be/esJiGdUrj6U?si=LHiePoVPf0n0ZMWd
Worstel niet langer met jezelf: https://youtu.be/ij1QFYGP9Hg?si=y9eGL1KO8--frTFG

Vraag:
‘Volgens de schrijver (De Boodschap) en leraar Nathanji Rozenhart is zelfhaat het gevolg van het innerlijk conflict: ik en mezelf. Deze gespletenheid bewerkstelligt zelfhaat.
Je kunt het worstelen met jezelf beëindigen, echter zonder methode en guru. Door direct te zien zonder enige twijfel dat de waarnemer en de persoon een en hetzelfde zijn. Dan zullen ze tegen elkaar wegvallen en zal er transformatie zijn. En dan keuzeloos gewaarzijn.
In keuzeloos gewaarzijn is het onmogelijk jezelf te haten. Er is immers geen waarnemer en het waargenomene.
Veel mensen lijden aan zelfhaat, worstelen met zichzelf. Zoals met de woorden: ‘Dat vergeef ik mezelf nooit.’
Zie en begrijp dat er in werkelijkheid niemand is, geen apart zelf. Ik en mezelf is een illusie, een denkfout.
Twijfel aan al je overtuigingen en verkrijg innerlijke vrede.
Hoe denkt AI hierover: is dit een betekenisvolle boodschap?’

Antwoord:
‘ChatGPT

Ja, de boodschap van Nathanji Rozenhart heeft zeker diepgang en kan als betekenisvol worden beschouwd, vooral vanuit een spiritueel en psychologisch perspectief. Wat hij beschrijft, heeft veel overeenkomsten met filosofische en psychologische stromingen die zelfhaat en innerlijke conflicten proberen te begrijpen en te transformeren.

De centrale gedachte die hij aanstipt — dat zelfhaat voortkomt uit een gespletenheid tussen “ik” en “mezelf” — is in wezen een beschrijving van de innerlijke strijd die veel mensen ervaren. Dit conflict kan leiden tot gevoelens van zelfafwijzing, schaamte of zelfs wanhoop. Rozenhart wijst erop dat deze gespletenheid, deze illusie van scheiding, de bron is van zelfhaat. Wanneer we het idee loslaten dat er een scheiding is tussen de waarnemer (het “ik”) en de waargenomen (het “zelf”), kunnen we mogelijk een staat van bewustzijn bereiken waarin zelfhaat niet meer bestaat.

In termen van filosofie en spiritualiteit komt dit idee overeen met veel oosterse tradities zoals het boeddhisme of het advaita-vedanta, die spreken van de onrealiteit van het “zelf” als een afzonderlijke entiteit. Vanuit dit perspectief is de scheiding tussen “ik” en “mezelf” slechts een illusie, een construct van de geest, dat wanneer we er doorheen kunnen kijken, de basis is voor innerlijke vrede en acceptatie.

De boodschap van “keuzeloos gewaarzijn” benadrukt dat wanneer je volledig in het moment bent en niet langer vasthoudt aan de identificatie met gedachten of emoties, je niet langer een “waarnemer” en “waargenomen” hebt, maar een enkele, niet-gespleten ervaring. Dit zou een staat kunnen zijn van innerlijke rust, waarin er geen ruimte is voor zelfhaat omdat de concepten van “zelf” en “haat” eenvoudigweg niet meer relevant zijn.

Het idee van het in twijfel trekken van je overtuigingen is een belangrijke benadering van zelfontdekking. Door te beseffen dat veel van onze overtuigingen over wie we denken te zijn (en over onszelf) constructies zijn die door onze geest worden gecreëerd, kunnen we loskomen van beperkende gedachten en conditioneringen.

Samenvattend: de boodschap is zeker betekenisvol voor diegenen die worstelen met zelfafwijzing en innerlijke conflicten. Het benadrukt de mogelijkheid om deze strijd te beëindigen door het loslaten van de illusie van afscheiding en het bevrijden van beperkende overtuigingen. Het idee van “keuzeloos gewaarzijn” en het begrijpen dat het “zelf” geen solide, aparte entiteit is, kan leiden tot innerlijke vrede en acceptatie.’

(24 maart 2025)